Poznajcie wyniki naboru do projektu rezydencyjnego „Czyje głosy są słyszane?”
Razem z naszymi partnerami z Hvitsten Salong oraz Safemuse w Oslo mamy świetne wieści na zakończenie tygodnia! Poznajcie 12 osób, które wezmą udział w międzynarodowej wymianie rezydencyjnej „Czyje głosy są słyszane?”
W 2023 roku, dzięki wsparciu funduszów EOG w ramach Programu Kultura, wspólnie z norweskimi partnerami zorganizujemy 12 rezydencji artystycznych: sześć twórczych pobytów po jednej i sześć po drugiej stronie Bałtyku. Warto podkreślić, że głównym celem projektu jest wyrównywanie szans i widoczności artystek i artystów należących do mniejszości.
Chcemy, by udział w programie zapewnił im bezpieczną i komfortową przestrzeń do pracy twórczej, gdzie będzie miejsce na zadawanie pytań, wymianę myśli i inspiracji.
Projekt rezydencji skupi się na pielęgnowaniu podstawowych cech sprzyjających rozwojowi, a więc na budowaniu wartości wspólnoty i umiejętności współpracy. W tym procesie artystom w Hvitsten towarzyszyć będzie kurator Jon Lundell, a we Wrocławiu kuratorka, Agata Ciastoń. Oboje będą wspierać rezydentów i rezydentki w nowym środowisku, podpowiadać optymalne dla ich pomysłów rozwiązania i wspólnie szukać możliwości ich rozwijania oraz realizowania. Niemniej istotne będzie również połączenie twórczyń i twórców z publicznością, do czego okazją stanie się udział w lokalnym festiwalu artystyczno-muzycznym Hvitsten Salong 2023 oraz zaplanowana na jesień wystawa, na której językiem wielu mediów opowiedzą oni o swoich doświadczeniach z rezydencyjnego pobytu we Wrocławiu.
Kto był zainteresowany udziałem w programie?
W trakcie miesięcznego naboru aplikacje spływały z dużych ośrodków miejskich takich jak Wrocław, Warszawa, Poznań czy Katowice. Pojawiły się także zgłoszenia z obszaru Dolnego Śląska (pozawrocławsko). Artyści i artystki reprezentowali różne dziedziny sztuki, przede wszystkim sztuki wizualne (rzeźba, malarstwo, ceramika, szkło, sztuka zaangażowana społecznie, ekosztuka), performatywne i fotografia. Pojawiały się także portfolia osób poszukujących swojej drogi twórczej lub dostosowujący je do konkretnej przestrzeni i kontekstu tzw. site specific. Zgłoszenia reprezentowała duża otwartość na eksperyment, elastyczność w działaniu i gotowość współtworzenia bezpiecznej przestrzeni dla sztuki.
Kto wyjedzie do Hvitsten?
Spośród ponad 140 zgłoszeń artystów i artystek mieszkających w Polsce do udziału w programie wymiany artystycznej „Czyje głosy są słyszane?” wybranych zostało pięć twórczyń i jeden twórca reprezentujących różne sztuki wizualne, takie jak fotografia, rzeźba, tekstylia, ilustracja czy nowe media. Wybrani rezydenci wielokrotnie podkreślali chęć tworzenia projektów harmonijnych z naturą, odnoszących się do związku człowieka z naturalnym środowiskiem. Pojawiały się pomysły well-beingowe, mocno osadzone w dobrostanie artystycznym. Poznajcie osoby, które wyjadą na rezydencje w Norwegii:
Anastasia Jechorek / Taso Pataridze (Tbilisi, Gruzja)
Gruzińska artystka intermedialna działająca twórczo w Poznaniu i Lipsku. Czerpie inspiracje ze słabości człowieka we współczesnym świecie cierpiącego z nadmiaru informacji i szybkiego rozwoju technologii. Prace Anastasii dotyczą głownie ponurych aspektów nowej rzeczywistości. Przedstawiając wizję przyszłości często posługuje się fotografią, zmieniając jej tradycyjne formy oraz inne media.
Dawid Puszyński (Poznań, Polska)
Grafik, rzeźbiarz i pedagog. W portfolio poznańskiego artysty znajdują się projekty działań przestrzennych oraz mediów tradycyjnych. W swoich pracach często porusza sferę postaci ludzkiej, jej przemian i adaptacji do zastanych sytuacji analizując chaos współczesności i przemian popkulturowych. Podczas rezydencji chce stworzyć rzeźbę/instalację kierując odbiorców do refleksji nad wykluczeniem i izolacją osób LGBTQ+.
Kate Ngan Wa Ao (Makau)
Artystka pochodzi z Makao, a od ośmiu lat mieszka we Wrocławiu. W jej pracach odnajdziemy inspiracje różnymi kulturami wizualnymi, wspomnieniami z dzieciństwa, kwestiami tożsamości rasowej oraz złożonymi zagadnieniami postkolonializmu i irredentyzmu w Makau. Często przekształca i przerabia archiwa, fotografie i przedmioty codziennego użytku, łącząc różne materiały i symbole kulturowe, by odkryć zawiłe znaczenia w tym procesie. W czasie norweskiej rezydencji chce zdekonstruować pytanie „skąd pochodzę?”; jest to koncepcja narodowa, czy też indywidualne doświadczenie? Proces artystyczny będzie łączyć się z dialogami, spisanymi lokalnie odpowiedziami, a także historiami zbiorów lokalnie znalezionych przedmiotów, które niosą ideę tożsamości. W efekcie możemy spodziewać się instalacji w zaangażowanej formie sztuki.
Saitip Majewska (Nakhon Si Thammarat, Tajlandia)
Tajska artystka, doktorantka Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. Swoją twórczość wykorzystuje do arteterapii, skupiając się na interaktywności sztuki i łączeniu ludzi. Jej działania z pogranicza ceramiki, rysunku, grafiki, rzeźby i instalacji artystycznych skupiają się na doświadczaniu poprzez zmysł dotyku. Często pracuje z tekstyliami ze względu na ich specyficzne właściwości. Są elastyczne, podatne na zmiany, deformacje, mają pamięć kształtu, a ich materializm nadaje wiele komunikatów, Nadając tkaninom nowe formy wabi odbiorców miękkością, kolorem, pomysłem. W ten sposób oferuje obcującym z jej sztuką nowe doświadczenia.
Oleksandra Balytska (Kijów, Ukraina)
Ukraińska graficzka i ilustratorka, pasjonuje się rysowaniem od dziecka, choć wtedy myślała, że to tylko hobby, dodatkowe zajęcie. Po uzyskaniu dyplomu magisterskiego na Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu zaczęła ilustrować książki i czasopisma. Jej wizualny świat charakteryzuje się surrealistycznymi postaciami, zniekształconymi sylwetkami ludzkimi i pastelowymi kolorami. Eksperymentuje z proporcjami nie łamiąc przy tym zasad kompozycji oraz teorii koloru. Rysunki Oleksandry przypominają sceny filmowe.
Ala Savashevich (Stolin, Białoruś)
Artystka wizualna, tworzy rzeźby i prace wideo, często w formie performansów dokamerowych. Ukończyła kierunek Rzeźba na Białoruskiej Państwowej Akademii Sztuki w Mińsku oraz na Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. Używa różnych materiałów, charakterystyczne są dla niej monumentalne obiekty z filcu. W swojej praktyce artystycznej mierzy się z problemami tożsamości, pamięci, traumy, a także płci i cielesności w kontekście społeczno-politycznym. Często odwołuje się do zjawisk historycznych i ich wpływu na teraźniejszość. Wykorzystuje do tego praktykę performatywną przekraczającą granice możliwości fizycznych. Takie narzędzia pozwalają dzielić się wewnętrznymi zmianami, które budują tożsamość artystki kobiety i migrantki.
Kogo będziemy gościć we Wrocławiu?
W wiosenno-letnich rezydencjach w ramach programu „Czyje głosy są słyszane?” weźmie udział sześć artystek pracujących w obszarach kilku dziedziny sztuki (malarstwo, rzeźba, fotografia, muzyka), wywodzących się z różnych kontekstów społeczno-kulturowych, posiadających zróżnicowane doświadczenia biograficzne. Wszystkie one mieszkają obecnie w Norwegii, ale kilka z nich przybyło tam niedawno, szukając schronienia i nowego domu. Uczestniczkami rezydencji we Wrocławiu będą:
Kine Michelle Bruniera (Oslo, Norwegia)
Norwesko-francuska fotografka i artystka, obecnie mieszkająca w Oslo w Norwegii. Pracuje głównie w obszarach dokumentalnych, ale często czerpie inspiracje z innych technik i gatunków. Jej praktyka artystyczna wywodzi się z głęboko osobistych doświadczeń i bada jej niepewność, wrażliwość i lęki. Szczególnie interesuje ją debata na temat dziedzictwa kontra DNA oraz rozpoznawanie wpływu wyborów jednego pokolenia na następne. Wszystko to razem głęboki wpływ na twórczość Kine i przejawia się poprzez łączenie fotografii dokumentalnej, obrazów archiwalnych, instalacji i dźwięku.
Ingrid Frivold (Oslo, Norwegia)
Norweska artystka zajmująca się głównie dźwiękiem i muzyką. Studiowała muzykę w Trinity College of Music w Londynie, po czym wróciła do rodzinnej Norwegii, gdzie najpierw jako poborowa grała na waltorni w Zespole Norweskich Sił Powietrznych, a następnie rozpoczęła pracę w teatrach dziecięcych, była również nauczycielką gry na instrumentach dętych blaszanych. W latach 2004-2020 grała w zespole Frank Znort Quartet z Oslo i była członkinią-założycielką wielokrotnie nagradzanego zespołu Beglomeg. Jej zamiłowanie do improwizacji stawało się w tym okresie coraz bardziej widoczne. Występowała gościnnie z licznymi norweskimi i zagranicznymi zespołami i artystami, a w 2019 roku zaczęła karierę solową jako „Frvldz”, łącząc trąbkę i elektronikę. W 2022 roku jej repertuar artystyczny powiększył się i poszerzył jeszcze bardziej. Zadebiutowała jako artystka wizualna na wystawie Olsok w Stiklestad w Norwegii. Ingrid jest również zaangażowana w wolontariat. Jest członkinią zarządu centralnego norweskiej organizacji LGBTIQ „FRI” oraz działaczką w zarządzie krajowym Ludowej Partii Samów.
Aliona Pazdniakova (Białoruś)
Artystka interdyscyplinarna, z pochodzenia Białorusinka, która od 2010 roku mieszka i pracuje w Norwegii. Jej wykształcenie obejmuje edukację artystyczną (magister), filozofię (licencjat) i fotografię. Jest członkinią Norweskiego Stowarzyszenia Artystów Fotografików (FFF). Oparte głównie na medium fotografii, wideo i tekście prace, często przybierają formy hybrydowe, są rodzajem transgresywnych poszukiwań. Interesuje ją przede wszystkim przechodzenie od figury Innego do tematu tożsamości zbiorowej i mechanizmów jej konstruowania, które stara się ujawniać poprzez łączenie swoich doświadczeń w zakresie filozofii i sztuk wizualnych. W praktyce artystycznej wykorzystuje zarówno techniki cyfrowe, jak i analogowe. Łączy podejście inscenizacyjne i dokumentalne, a także miesza gatunki i eksperymentuje ze stylami. Zafascynowana pochodzeniem rzeczy Aliona często prowadzi dialog ze starożytnością i tradycyjnymi kulturami, starając się rozszyfrować i zwizualizować nowe standardy etyczne i estetyczne oraz reguły stojące za współczesnymi mitologiami.
Ghawgha Taban (Afganistan)
Piosenkarka, autorka tekstów i kompozytorka z Afganistanu. Karierę muzyczną rozpoczęła w 2015 roku. Interesuje się głównie muzyką eksperymentalną i afgańskim folkiem, ale tworzy utwory w różnych nurtach. Nie ogranicza się do jednego stylu i trudno odnieść jej twórczość do konkretnego gatunku. Bada i eksploruje muzyczny świat, począwszy od historii muzyki afgańskiej aż po to, co najbardziej nowoczesne. Większość z jej piosenek porusza kwestie społeczne. W niektórych swoich utworach Ghawgha odnosi się do problemu przemoc posługując się piosenkami miłosnymi. Jej prawdopodobnie najbardziej znany utwór to „Meboosamat” („I Kiss You”) opublikowany 14 lutego 2019 r. Wypuszczony w walentynki, podczas negocjacji z talibami, szybko stał się viralem na całym świecie i spotkał się ciepłym przyjęciem mediów i publiczności. Ghawgha chętnie sięga też po szlagiery afgańskich śpiewaków.
Lill Yildiz Yalcin (Norwegia)
Artystka dorastała w Oslo w wielokulturowej rodzinie. Mając doświadczenie jako aktywistka i artystka uliczna, nadaje swoim pracom wyjątkowe, silnie związane z przestrzenią zewnętrzną, znaczenia. Swoje prace prezentuje regularnie na wystawach, począwszy od 2006 roku, natomiast od 2017 pracuje jako kuratorka. Jej rzeźby, instalacje i biżuteria mają performatywny charakter i odnoszą się do problematyki związanej z przestrzenią publiczną i prywatną oraz do krytyki instytucjonalnej i ekologii społecznej. W posługiwaniu się materiałami z recyklingu i zamiłowaniu do stali zbrojeniowej łączy kwestie dotyczące miejskiej codzienności z aktualną problematyką polityczną. Zdobyła tytuł magistra Akademii Sztuki w Oslo (specjalizacja sztuka w przestrzeni publicznej) oraz licencjat ze sztuki jubilerskiej.
Yachi Shian-Yuan Yang (Tajwan)
Malarka tworzącą w tradycyjnej technice malowania tuszem z Azji Wschodniej. Jej prace znajdują się w zbiorach Taiwan Art Bank i kilku prywatnych instytucji. Po przeprowadzce do Norwegii prezentowała swoje prace na wystawie otwierającej Norweskie Muzeum Narodowe w 2022 roku oraz na jesiennej wystawie w Kunstnernes Hus w 2012 roku. Brała też udział w Art-Citizen Art Shanghai, Asia Contemporary Art Show, Singapore Contemporary Art Show i Chinese Contemporary Ink- Hong Kong Christie’s. Była wykładowczynią na Państwowym Uniwersytecie Artystycznym w Tainan na Tajwanie oraz niezależną reporterką, pisała też dla magazynu o sztuce współczesnej na Tajwanie „Artco”. W ostatnim czasie pracowała w Oslo ze wsparciem BKV nad serią męskich portretów „Pen Gutt”, które stały się dla niej kolejną formą wyrażanie feminizmu. Jej prace nawiązują do tematów metafizycznych, linie i pociągnięcia pędzla w jej obrazach inspirowane są naturą. Tworzy z troską o piękno człowieczeństwa, z kontemplacyjnym nastawieniem zarówno do chaosu, jak i wspaniałości współczesnego świata.
Gratulujemy!
„Czyje głosy są słyszane? Program wymiany dla zagranicznych artystów z Polski i Norwegii” to projekt współfinansowany przez Islandię, Liechtenstein i Norwegię z Mechanizmu Finansowego EOG 2014-2021 w ramach programu „Kultura”.